Het duale procesmodel. Geen ingewikkeld bedrijfsmodel, maar een wetenschappelijke theorie over het rouwproces. De theorie is in basis vrij simpel: als rouwende toon je het ene moment herstelgericht gedrag en het andere moment toon je verliesgericht gedrag. Beiden horen erbij. Een mooie benadering vind ik. Het is als roeien met twee riemen als de grond onder je voeten is weggeslagen. Twee riemen die dezelfde beweging moeten maken om vooruit te komen.
In het duale procesmodel (Margaret Stroebe & Henk Schut) maakt iemand in rouw in het dagelijks leven een soort slingerbeweging. Van gedrag dat gericht is op het verlies tot gedrag dat gericht is op het herstel. Terug en vooruit. Heen en weer.
Het verliesgerichte gedrag gaat over het denken aan, verlangen naar en missen van degene die er niet meer is. Je denkt aan de relatie die je had, aan herinneringen, aan hoe het had kunnen (of moeten) zijn. Verdriet, verlangen, wanhoop. Tal van emoties komen langs. Het verlies vraagt tijd en ruimte.
Het herstelgerichte gedrag gaat over het aanpassen aan, regelen van, oppakken van, aandacht voor alles wat er is, wat moet gebeuren en wat komen gaat. Het kan afleiding geven van je verdriet, maar het kan ook gewoon nodig zijn om herstelgericht bezig te zijn. Het leven vraagt tijd en ruimte.
Het mooie van het duale procesmodel, is wat mij betreft dat het laat zien hoe belangrijk het is om oog te hebben voor zowel wat er ‘was’ als voor wat er ‘nu is’ en ‘nog komt’. Beiden horen ín het leven. Als er geen ruimte is voor één van beiden, blijf je rondjes draaien. En dat wil je niet. Je wilt met de boot vooruit, soms misschien even de hoek om.
