Je ging met plezier naar verjaardagen, bij een geboorte kon je niet wachten de kleine te zien of vast te houden en even om het hoekje kijken bij een vriend(in) of familie was altijd gezellig. Tot er iemand stierf die dichtbij je stond. Deel uitmaakte van je dagelijks leven. Sindsdien is de glans er af. Hoewel het fijn is om dichtbij je andere geliefden te zijn, voel je altijd het gemis van die ander. Voel je juíst het gemis van die ander.
Rouw na overlijden is complex. En halsstarrig. Rouw gaat namelijk over het proces, taken die je moet doorlopen om tot een vorm van aanvaarding te komen. En waarbij je tijdens de eerste periode van je rouwproces nog vooral bezig bent met het omgaan met je nieuwe werkelijkheid én met pijn en verdriet, komt daarna een periode waarin je meer bezig bent met je aanpassen aan die nieuwe werkelijkheid. Je eigen, nieuwe draai te maken en proberen nieuwe levensvreugde te vinden.
En nieuwe levensvreugde vinden, is niet zo makkelijk als je iemand kwijtraakt die zo dichtbij je stond. Want juist bij een nieuw levensjaar, een nieuw leven of even bijkletsen met iemand van wie je houdt, mis je die persoon het meest. Rouw maakt dat je een ‘dubbelleven’ leeft. Dat je voelt dat je blij en dankbaar ‘moet’ zijn voor al het moois in je leven. Maar dat je in al dat moois áltijd die ander mist. Juíst die ander mist. De glans is ervan af.
Rouw na overlijden is complex. En halsstarrig. En je draagt het je leven lang mee. De scherpe kantjes gaan ervan af, maar het gemis blijft. Juist als je de glans wilt opzoeken.
