De Nationale Herdenking. Het is de dag waarop er een universeel gedeeld gevoel is over het grote en oneerlijke verlies dat zoveel mensen hebben doorgemaakt en nog steeds doormaken. Elk jaar staan we op deze dag stil bij de slachtoffers van oorlogssituaties en vredesoperaties sinds de Tweede Wereldoorlog. Elk jaar horen we opnieuw verhalen van mensen die niet eerder gehoord zijn. Elk jaar beseffen we opnieuw dat er nog steeds een generatie leeft die zoveel verlies van zo dichtbij heeft meegemaakt.
Ik ben Wat rouw betreft gestart om mensen in rouw praktisch bij te staan én om de wereld mooier te maken door te (laten) benoemen hoe iedereen zelf van betekenis kan zijn voor rouwenden. Ik blijf hopen dat de omgang met dood en verlies een mooiere plek krijgt in al onze levens, dat het gesprek al op jonge leeftijd op gang komt en makkelijker wordt. Op zo’n dag als vandaag ben ik dankbaar voor de sterke gemeenschapszin die er in Nederland bestaat rondom het herdenken en letterlijk stilstaan bij groot verlies. Letterlijk stilstaan, luisteren en voelen. Vandaag is die ruimte er.
